Al dagenlang voel ik een onweerstaanbare drang om over zelfcompassie te schrijven. Omdat de wereld meer liefde en (zelf)compassie nodig heeft. Juist nu.

Maar ik vond dat ik er geen tijd voor had. Er stonden veel belangrijkere dingen op mijn to do dan een stukje te schrijven. Tja, wat kan ik zeggen… Tijd voor zelfcompassie dus 😉

Moeder en kind, gezien van boven

Een muurtje om je hart bouwen

Ik schrijf dit op de dag van de Amerikaanse verkiezingen. Vanavond hangt ons weer een persconferentie van Mark Rutte en Hugo de Jonge boven ons hoofd met weer meer, strengere maatregelen die waarschijnlijk zullen worden aangekondigd. Ik vermijd het nieuws het liefst, maar die ene keer per dag dat ik wel de headlines scan, word ik geconfronteerd met een wereld die zich lijkt onder te dompelen in negativiteit. Terrorisme in Wenen, natuurgeweld, de onthoofding van die Franse leraar laatst, werkloosheidscijfers die de pan uit rijzen, voedingsbanken die niet voldoende mensen meer kunnen helpen… Ik krijg steeds meer de neiging om me ervoor af te sluiten, het niet te hoeven voelen. Niet mee te hoeven leven met de ellende die mensen over zich uitgestort krijgen.

Dat is een zelfbeschermingsmechanisme, dat weet ik. Ik ben ook zeker niet de enige die de neiging heeft om een muurtje om mijn hart te bouwen om de pijn, onzekerheid en angst die er momenteel overal om me heen is niet te hoeven voelen. Maar als ik dat doe, als ik zo de negatieve buitenwereld buiten sluit, sluit ik ook mezelf buiten. Ik kan mezelf dan niet goed meer voelen. Als er een muur voor je hart staat, voel je de negatieve emoties niet meer zo hard, maar de positieve ook niet meer. Je gaat je leeg, vermoeid en lusteloos voelen. Je hebt nergens meer zin in. Je raakt langzamerhand uit verbinding met jezelf. En daardoor word je ook steeds harder voor jezelf. Ga je negatieve dingen denken en zeggen tegen jezelf.

“Ga eens wat nuttigs doen. Je moet niet zoveel snoepen. Je moet vaker sporten. Kom eens van die bank af! Bel gewoon eens iemand op dan. Doe wat leuks! Ga eerder naar bed. Stop met dat eeuwige gescroll op je telefoon.”

candles-heart

Compassie: wat is het?

Compassie hebben met iemand anders betekent dat je geraakt wordt door wat iemand meemaakt. Doordat je hart reageert op de pijn van de ander, voel je warmte, zorgzaamheid en de behoefte om de ander op een of andere manier te helpen of te steunen.

Compassie is van hart tot hart met een ander meevoelen en proberen te begrijpen wat iemand meemaakt, zonder daarover te oordelen. Je benadert de ander met begrip en vriendelijkheid. Daardoor verbind je je met anderen.

Zelfcompassie is in wezen eigenlijk niets anders dan dit. Het betekent dat je compassie kunt voelen op het moment dat je iets lastig vind of dat je het moeilijk hebt. En daar reageer je dan net zo op, als wanneer een ander het zou overkomen. Met begrip, vriendelijkheid en zonder oordeel. Klinkt eenvoudig, maar ik ben vaak strenger en onredelijker tegen mezelf dan tegen anderen. Het is vaak gemakkelijker om bij anderen te zien dat ze het moeilijk hebben, om even uit te reiken en iets liefs te doen of zeggen dan bij jezelf.

Hoe zit dat bij jou? Kun jij net zo lief zijn tegen jezelf zijn als dat je tegen je beste vriendin zou zijn? Wat zou je zeggen tegen haar en wat zeg je tegen jezelf als je:

  • net tegen je kind hebt staan schreeuwen,
  • die leuke baan of promotie niet hebt gekregen,
  • 5 of 10 of nog meer kilo bent aangekomen,
  • bang bent voor hoe de wereld er over een jaar uit zal zien,
  • je continu zó verschrikkelijk moe bent…

Lief zijn voor onszelf vinden we vaak zo moeilijk omdat we (onszelf) allerlei patronen hebben (aan)geleerd over hoe het hoort.

“Kom op, je bent toch geen slappeling. Niet opgeven. Even slikken en weer doorgaan. Met huilen schiet je niks op.”

Maar als je zo niet met je vrienden omgaat, waarom dan wel met jezelf? Wanneer je je hier bewust van wordt, kun je besluiten zo niet langer te willen praten tegen jezelf. Je kunt ervoor kiezen om liever te worden voor jezelf.

Je hart openen

Het spreekt voor zich dat je alleen kunt (mee)voelen vanuit je hart als je hart open is. Om (zelf)compassie te kunnen hebben, moet je je muurtje dus afbreken. Dan kunnen alle emoties weer gaan stromen. De fijne (blijdschap, enthousiasme, passie!), maar ook de minder prettige emoties (angst, boosheid, onzekerheid, verdriet…). Dat kan dus best heel heftig en intens zijn. Die gedachte alleen kan al zo beangstigend zijn dat we het liever niet doen. Het is makkelijker om het muurtje te laten staan.

Waarom zou je het dan toch doen?

Omdat zelfcompassie ervoor zorgt dat je meer in verbinding komt met jezelf en met wat jij nodig hebt om blij en gelukkig te zijn. Wanneer jij lekker(der) in je vel zit, kun je meer compassie hebben met anderen, waardoor de relaties met anderen beter worden. Bovendien krijg je door zelfcompassie te oefenen meer emotionele veerkracht. Wanneer de hele wereld om je heen in beweging is, kun je stevig in je schoenen blijven staan. Je bent je bewust van de negatieve gedachten en gevoelens die je soms hebt, maar je laat je er niet meer door meeslepen. Daardoor voel je meer rust en (zelf)vertrouwen en sta je sterker in het leven bij tegenslag.

Oefeningen

Oefening 1. Je hart openen

  • Ga zitten met je voeten stevig op de grond. Sluit je ogen en breng al je aandacht naar je voeten. Voel hoe je voeten op de grond staan.
  • Breng stukje bij beetje je aandacht steeds iets verder omhoog. Via je enkels, je onderbenen, je bovenbenen en je buik naar je borst.
  • Leg 1 of 2 handen op je hart. Observeer even je ademhaling en het kloppen van je hart.
  • Breng dan op elke inademing je adem naar je hartgebied. Voel hoe de ingeademde lucht je hart een beetje doet opzwellen. Je maakt ruimte.
  • Met elke inademing stel je je voor hoe het muurtje om je hart steeds iets verder afbrokkelt. Stel je voor hoe je hart op elke inademing een klein beetje groter wordt. Stel je voor dat je hart alle ruimte inneemt die het nodig heeft.
  • Als je emotie voelt tijdens de oefening, probeer het zoveel mogelijk te laten gebeuren. Het mag er zijn. Je mag huilen. Je mag boos worden. Je mag alle emoties vrij laten.
  • Rond de oefening af door nog een aantal keren diep in te ademen en uit te ademen door je mond. Voel na hoe je je voelt na afloop van de oefening.

Oefening 2. Zelfcompassie oefenen

  • Denk aan iemand waar je veel van houdt en waarvan je weet dat die het op dit moment ergens moeilijk mee heeft. Het kan een vriend(in) zijn, je kind, je partner.
  • Sluit je ogen en zie die persoon voor je.
  • Wat wens je hem of haar uit het diepste van je hart toe? Bijvoorbeeld:
    • Dat je gelukkig mag zijn.
    • Dat er van je gehouden wordt.
    • Dat je lief bent voor jezelf.
    • Dat je veilig bent.
    • Dat je mag zijn wie je bent.
    • Dat je gezond mag zijn.
    • Etc, etc. Voel vrij het in je eigen woorden te zeggen. Kies die wensen waarvan jij voelt dat die op dit moment het meest passend zijn.
  • Herhaal de wensen voor de ander in gedachten (of hardop als je dat wilt) een paar keer. Voel wat dit met je doet.
  • Vervolgens richt je je aandacht op jezelf en herhaal je dezelfde wensen een aantal keren voor jezelf.
  • Voel wat het met je doet om dit jezelf toe te wensen.
  • Tot slot kun je je aandacht richten op alle mensen op de wereld. Ook voor hen herhaal je aantal keren dezelfde wensen.
  • Voel na.

Ik ben Sabine

Ik help zwangere vrouwen en moeders met jonge kinderen om meer flow en ontspanning te ervaren. Dit doe ik door het aanbieden van hypnobirthing cursussen, geboortevoorbereiding op maat, bevalverwerking, de online cursus voorbereiden op de kraamtijd, zwangerschaps- en mamacoaching en cursussen voor moeders. Ik richt me op het creëren van vertrouwen, rust en balans, waardoor (aanstaande) moeders optimaal kunnen ontspannen en genieten van het moederschap. 

Contact met Sabine
Momflow

Sabine Stroeken-Visser
T: 06 2364 6740
E: sabine@momflow.nl
I: www.momflow.nl

Postadres
Lanuariusweg 15
3453 JA De Meern